Als je de mogelijkheid hebt om anderen te helpen, dan doe je dat, vinden Ewout (32) en Riëlle (29). Daarom neemt het jonge echtpaar al drie keer een vluchteling in huis. “Je krijgt er ook veel voor terug.”

Het is maandagavond. Het is het meest hectische moment van de week voor het jonge echtpaar Ewout (32) en Riëlle (28). Ze werken deze dag allebei en komen laat thuis. De een haalt hun kinderen, Amos (2) en Jonas (0), op van de opvang en de ander probeert op tijd het eten klaar te maken.

Tot voor kort sprong de Iraanse vluchteling Diaco (30) dan bij. Hij woont dan nog in hun zolderkamer. De Iraanse vluchteling wacht hier tot hij een woning toegewezen krijgt van de gemeente. Hij hoeft niets te betalen, maar ze vinden het wel fijn als hij maandagavond kookt. “Die avond stond er altijd een lekkere Iraanse maaltijd voor ons klaar”, zegt Ewout.

Vluchtelingen in huis

Diaco is niet de eerste vluchteling die het stel in huis neemt. In 2022 zien ze beelden op televisie van vluchtende Oekraïners. Dit grijpt hen aan. Tegelijkertijd stuiten ze op een oproep van de stichting Takecarebnb om een vluchteling in huis te nemen. Het jonge echtpaar woont dan nog niet zo lang in hun rijtjeshuis in Rotterdam-Zuid. “We hadden nog geen kinderen en twee slaapkamers over. Het leek ons daarom wel een goed idee”, zegt Ewout.

Takecarebnb verbindt vluchtelingen met een verblijfsstatus voor drie maanden aan een gastgezin. “Ze kijken daarbij ook naar leeftijd en interesses, zodat het een goede match is”, zegt Riëlle. Het stel wordt eerst gekoppeld aan een Oekraïense vrouw. Dat bevalt goed. Wanneer zij een huis vindt, nemen ze vervolgens een Turkse jongen voor vier maanden in huis.

Diaco kennen ze via de kerk. “Hij had problemen met een woning en toen hebben we meteen gezegd dat hij wel tijdelijk bij ons kan wonen. We hebben wel weer de stichting ingeschakeld om het officieel te maken. Zij helpen bij praktische zaken en kunnen bemiddelen als er iets misgaat. Dat is een fijn idee, maar eigenlijk niet nodig. Het gaat altijd wel goed”, zegt Riëlle.

Bekeerd tot het christendom

Voor Diaco voelt de zolderkamer als een geschenk uit de hemel, zegt hij. In 2019 moet hij Iran ontvluchten, omdat hij zich heeft bekeerd tot het christendom. Hij heeft, naar eigen zeggen, een lange weg met veel tegenslagen moeten afleggen, voordat hij in Nederland aankomt. Hij laat er verder niet veel over los.

In Nederland verblijft hij in meerdere asielzoekerscentra en kan daarna tijdelijk logeren bij iemand in Charlois. “Dit huis was naast de kerk. Dat voelde als een wonder. Ik ben hierop zondag meteen naartoe gegaan.” De gemeenschap ontvangt hem met open armen en hij ontmoet hier ook Ewout en Riëlle.

Wanneer zijn logeeradres onverwachts wegvalt, dreigt hij dakloos te worden. “Riëlle en Ewout hebben mij toen geholpen, zonder iets terug te verwachten. Dat was de eerste keer in zes jaar dat ik zoiets meemaakte.” Toch wil Diaco graag iets terug doen. “Maar er werd helemaal niets van mij verwacht. Nadat ik Iran ben ontvlucht, was dit de eerste plek waar ik echt tot rust kon komen.” Sinds drie weken woont hij op zichzelf in Lombardijen.   

Christelijk gedachtegoed

Het is voor het stel de normaalste zaak van de wereld om mensen te helpen. “We hebben er alle drie de keren niet lang over nagedacht. Wij hebben allebei veel geluk gehad in het leven. We hebben een fijne familie, zijn allebei ingeloot voor de opleiding geneeskunde en hebben nu een mooi huis. We vinden het prettig als we anderen kunnen helpen”, zegt Ewout.

Riëlle knikt bevestigend. “Wij hebben er niets voor gedaan om dit allemaal te krijgen en Diaco heeft ook niets gedaan om uit zijn land gejaagd te worden, dus waarom zou je niet met elkaar delen wat je hebt?”

Het christelijk geloof speelt een belangrijke rol in het leven van Riëlle en Ewout. Toch zien ze dit niet als voornaamste reden om zo barmhartig te zijn. “Het is niet dat we bewust mensen helpen, omdat we christelijk zijn. Zo denken we er niet over na. Maar het is natuurlijk wel het gedachtegoed van de bijbel om naar elkaar om te kijken en niet te individualistisch te leven.”

Leren van elkaars cultuur

Volgens Ewout zal dit niet de laatste keer zijn dat ze iemand in huis nemen. “We hebben nu natuurlijk twee kinderen en de zolderkamer wordt daarom als logeerkamer gebruikt. We willen in de toekomst deze kamer opsplitsen en misschien een badkamer ernaast bouwen. Dan hebben we plek voor een logé, maar ook voor iemand die we kunnen helpen.”

“Je helpt overigens niet alleen iemand, je krijgt er ook veel voor terug”, benadrukt Ewout. “Ik ben nog nooit in Iran geweest, maar heb van Diaco veel over dit land geleerd. Hij praat bijvoorbeeld veel in mooie vergelijkingen. Dat is blijkbaar tekenend voor het Farsi.”

Diaco heeft ook veel geleerd van zijn tijd bij Ewout en Riëlle. “Je leert op deze manier veel van de Nederlandse taal en cultuur.” Talen vindt hij sowieso erg interessant. “Sinds ik in Nederland ben, heb ik naast Nederlands ook Arabisch en Engels geleerd. Nu ik eindelijk een woning heb en mag werken wil ik tolk worden, zodat ik mensen kan helpen die nog geen Nederlands spreken.”