De Utrechtse wijk Lombok heeft zich ontwikkeld van een problematische volksbuurt in de jaren zeventig tot een bruisend multicultureel voorbeeld in Nederland, met een levendige Kanaalstraat vol diverse winkels en eetgelegenheden van Turkse, Marokkaanse en Syrische ondernemers. Ondanks deze positieve transformatie bleef de wijk ook een rauw randje houden, zoals recent blijkt uit een dodelijke steekpartij op de Kanaalstraat, waar de 39-jarige Jasper het slachtoffer van werd. Dit incident schokt de buurt, al zijn bewoners inmiddels gewend aan het stadsleven met zijn risico’s.

Lombok kende eind jaren zeventig een slechte reputatie als een “ghetto” dat bijna werd gesloopt tijdens grootschalige stadsvernieuwingen. Dankzij actieve bewoners en arbeidsmigranten werden vele panden behouden en ontstond een bloeiend ondernemersklimaat. De wijk is sindsdien sterk veranderd; de opkomst van young urban professionals (“yuppen”) zorgt voor een verdubbeling van huizenprijzen in tien jaar en een afname van huishoudens met lage inkomens. Deze gentrificatie verandert het karakter van de wijk, waarbij traditionele volksbuurten zoals Sterrenwijk en Rivierenwijk vergelijkbare transities doormaken.

De Kanaalstraat, ooit een gevaarlijke racebaan, is ingrijpend heringericht met brede stoepen, drempels en eenrichtingsverkeer, wat de leefbaarheid en veiligheid verbetert. Tegelijkertijd blijft het spannend hoe verdere ontwikkelingen, zoals het vernieuwde Westplein dat Lombok beter met het centrum gaat verbinden, de wijk zullen beïnvloeden. Lombok wordt omschreven als een plek waar verschillende culturen vooral naast elkaar leven, met wederzijds respect als voorwaarde voor harmonie. Bewoners en de zogenaamde ‘Lombokoloog’ Peter Hagenaar benadrukken dat, ondanks veranderingen en incidenten, de wijk haar eigen identiteit behoudt en bewoners zelf bepalen hoe Lombok zich ontwikkelt.