De kinderen staan inmiddels onder toezicht van de Italiaanse jeugdzorg. Frederik T. en zijn vrouw mogen hun zonen één uur per twee weken zien, zolang het onderzoek naar de vermeende verwaarlozing voortduurt.

De spaarzame bezoeken vallen hem zwaar: „Ze hebben heimwee en klampen zich aan ons vast als we afscheid nemen”, zegt hij in een interview met de Duitse krant Bild. Hij ontkent dat ze de kinderen verwaarloosden.

Een team van advocaten vecht nu om de voogdij. „Ik heb 1500 euro neergelegd, maar uiteindelijk kost het waarschijnlijk tien keer zoveel”, zegt T. De vader ziet dan ook in dat hij enkele fouten heeft gemaakt en belooft het in de toekomst anders aan te pakken, mits hij zijn kroost terugkrijgt.

„Het spijt me dat ik de kinderen niet bij de Italiaanse autoriteiten heb ingeschreven. En ik heb er ook spijt van dat ik geen huishoudelijke hulp heb aangevraagd voor de ziekte van mijn vrouw. Als we Noah en Ryan terugkrijgen, accepteer ik hulp”, besluit de vader.

Onder de radar

De Nederlandse vader trouwde in 2015 in Duitsland en kocht samen met zijn echtgenote een huis in Altenkirchen (Rijnland-Palts). Daar werden ook kinderen Noah (6) en Ryan (6) geboren.

In 2022 schrijft het gezin zich uit in Duitsland ‘om te reizen en de kinderen thuisonderwijs te geven’, aldus de vader. Nog datzelfde jaar kopen ze voor zo’n 150.000 euro een vervallen boerderij in het Italiaanse dorpje Lauriano nabij Turijn.

In het amper 1400 inwoners tellende plaatsje leven ze drie jaar lang grotendeels onder de radar, terwijl Frederik de boerderij probeert te renoveren. De vader schrijft zichzelf wél in bij de lokale autoriteiten, maar de jongens niet. De kinderen gaan niet naar school en hebben voor zover bekend geen contact met de lokale bevolking.

Agenten schrikken

De burgemeester van Lauriano, Mara Baccolla, zegt niet te hebben geweten van het bestaan van de kinderen tot het gezin in het voorjaar geëvacueerd moest worden. „Ik heb de man maar één keer gezien”, klinkt het.

In april krijgt de regio te maken met noodweer. Vanwege het risico op een aardverschuiving geeft Baccolla de opdracht de boerderij te ontruimen. Daar treft de politie niet alleen Frederik T. aan, maar ook Noah en Ryan.

Ze schrikken van wat ze aantreffen: de jongens dragen luiers en zouden niet kunnen praten. De moeder is dan afwezig, ze is op dat moment in Nederland voor behandelingen van multiple sclerose, aldus de vader.

Geen kleding beschikbaar

Hulpverleners brengen Frederik T. en zijn kroost naar een sporthal en daarna naar een opvanghuis. Een week later komen zes politieagenten samen met drie maatschappelijk werkers de kinderen ophalen om die in een tehuis te plaatsen, omdat ze vermoeden dat ze door hun ouders worden verwaarloosd.

Hun vader schetst een ander beeld van de thuissituatie. Hij zegt dat de jongens luiers droegen tijdens de evacuatie, omdat er op dat moment geen schone, droge kleding beschikbaar was.

Hij weerspreekt dat zijn kinderen niet kunnen praten. „Ze spreken Engels, maar geen Italiaans”, aldus de vader, die uitlegt dat de jongens thuisonderwijs kregen. „We geven ze online les. Ze leren schrijven en rekenen. Noah kan tot honderd tellen”, beweert vader Frederik T.