In Nederland worstelen duizenden kinderen in armoede met het simpelweg kunnen beleven van een plezierige zomervakantie. Waar verre reizen en uitjes voor velen vanzelfsprekend zijn, zitten deze kinderen dikwijls wekenlang zonder enige vorm van ontspanning, omdat de financiële middelen ontbreken. Dit schrijnende probleem wordt opgevangen door vrijwilligers en organisaties als het Nationaal Fonds Kinderhulp, de Vakantiebank en lokale buurtcampings, die met beperkte middelen zomerpakketten uitdelen en vakanties arrangeren.

De nood is zichtbaar gestegen: van 2.000 uitgedeelde pakketten in 2018 naar 7.500 dit jaar, terwijl dat volgens hulpinstanties nog maar een fractie is van de behoefte. Deze pakketten bevatten eenvoudige spullen zoals een boekje, een spel en een entreebewijs voor een pretpark, bedoeld om kinderen even hun onbezorgde kinderjaren te laten beleven. Tegelijkertijd gaat het grootste deel van de overheidsfinanciering naar thema’s als stikstofmaatregelen, hulp aan Oekraïne en migratie, terwijl essentiële steun voor gezinnen in armoede ontbreekt.

De overheid tracht de achterstand te compenseren met beleidsnota’s en bezuinigingen op jeugdzorg, maar tastbare actie blijft uit. Daardoor rust de verantwoordelijkheid voor het organiseren van vakanties en ontspanning vooral op de schouders van vrijwilligers zoals Pim Loeff van de Vakantiebank en Eveline Sandifort van Speelstad Brielle. Hun inzet is van grote waarde, maar aggravatief omdat het eigenlijk de taak van de overheid zou moeten zijn.

De diepere impact van deze situatie strekt verder dan financiële tekorten; kinderen voelen schaamte over hun situatie en missen de vrolijkheid die met vakantie hoort. Dit leidt tot sociale en emotionele schade die lang kan doorwerken. Critici wijzen de politieke elite en beleidsmakers aan als de verantwoordelijken voor deze tekortkoming, en roepen op tot structurele aandacht en investering zodat geen enkel kind in Nederland nog zonder vakantieplezier hoeft te zitten vanwege armoede.