Het debat over klimaatacties in Nederland krijgt er opnieuw een heftig hoofdstuk bij. Een video die momenteel razendsnel rondgaat op sociale media laat zien hoe een man het geduld volledig verliest tijdens een klimaatprotest.

Waar automobilisten en omstanders normaal gesproken zuchtend wachten totdat de politie arriveert, greep deze man zelf in – en wel met een brandblusser.

De beelden van het incident zorgen voor een storm aan reacties en zetten de discussie over de aanpak van klimaatacties opnieuw op scherp.

De demonstratie speelde zich af op een drukke weg waar activisten zich op het asfalt hadden neergezet. Het doel was duidelijk: verkeer blokkeren en maximale aandacht trekken voor hun boodschap.

Automobilisten, fietsers en voorbijgangers moesten noodgedwongen wachten. Dat duurde echter niet lang.

Een man stapte uit zijn auto, liep resoluut naar de groep demonstranten en trok een brandblusser tevoorschijn. Binnen seconden stond een deel van de weg vol met wit schuim, terwijl de activisten ondergespoten werden.

De video toont hoe de activisten roerloos blijven zitten, zichtbaar geschrokken, maar niet meteen bereid hun plek op te geven.

De een houdt het hoofd naar beneden, een ander kijkt op en wrijft schuim uit het gezicht. Ondanks de plotselinge actie bleef de groep grotendeels op de weg zitten.

Zoals zo vaak bij dit soort incidenten zijn de meningen verdeeld. Voorstanders van de man prijzen zijn daad.

Op sociale media wordt gesproken van “eindelijk iemand die laat zien dat dit niet meer gepikt wordt”.

Velen zeggen dat ze zich herkennen in de frustratie en zelf ook allang genoeg hebben van de blokkades. “Je moet toch naar je werk of naar een afspraak kunnen,” klinkt het in honderden reacties.

Aan de andere kant klinkt er verontwaardiging. Het gebruik van een brandblusser tegen mensen wordt door veel anderen gezien als een vorm van geweld die alle grenzen overschrijdt.

Critici wijzen op de risico’s: het schuim kan ogen en luchtwegen irriteren en in extreme gevallen zelfs gevaarlijk zijn.

Hoe vervelend de blokkades ook zijn, geweld gebruiken tegen vreedzame demonstranten wordt door deze groep onacceptabel genoemd.

Juridisch gezien is de situatie complex. Klimaatactivisten die wegen blokkeren overtreden zelf de wet, want het hinderen van verkeer is strafbaar.

Toch rechtvaardigt dat geen eigenrichting. In een rechtsstaat is het aan de politie om te handhaven, niet aan burgers.

Het gebruik van een brandblusser tegen mensen kan worden aangemerkt als mishandeling of gevaarzettend gedrag.

Justitie zal moeten bepalen of hier daadwerkelijk sprake van is, maar duidelijk is dat de man een groot risico neemt. Wie zelf ingrijpt, zet zichzelf in een kwetsbare positie, zeker als het incident gefilmd en massaal verspreid wordt.

Dit incident staat niet op zichzelf. Bij eerdere klimaatacties zijn ook al boze burgers in actie gekomen.

Mensen trekken activisten van de weg, schelden hen uit of proberen hen letterlijk opzij te duwen. De frustratie komt voort uit het gevoel gegijzeld te worden.

Iedereen die onderweg is, ervaart de blokkade als een directe inbreuk op zijn vrijheid. Iemand moet misschien naar het ziekenhuis, een ouder moet kinderen ophalen, een werknemer komt te laat op het werk. Dat zorgt voor enorme spanning en maakt dat de lontjes kort zijn.

Voor klimaatactivisten is dat juist de bedoeling. Hun strategie draait om verstoring. In hun ogen staat de wereld in brand en rest er geen andere manier om gehoord te worden.

Petities, demonstraties in parken of marsen door steden krijgen te weinig aandacht, dus blokkeren ze wegen en kruispunten om de urgentie te onderstrepen.

In de geschiedenis zijn er talloze voorbeelden van succesvolle burgerlijke ongehoorzaamheid. Denk aan de burgerrechtenbeweging in de Verenigde Staten of de acties van Gandhi in India.

Voorstanders van klimaatacties wijzen daar vaak op: ingrijpende verandering vraagt om harde, ontwrichtende actie.

Critici betogen dat deze vergelijking mank gaat. Waar historische bewegingen steun kregen van een breed publiek, zorgen de klimaatacties juist voor polarisatie. In plaats van sympathie, roepen de blokkades boosheid op.

Het incident met de brandblusser is daarvan een treffend voorbeeld. In plaats van dialoog leidt de confrontatie tot escalatie.

De brandblusser is meer dan een object in dit verhaal. Het is een symbool van een samenleving waarin spanningen steeds verder oplopen.

Niet alleen rond klimaat, maar ook rond thema’s als asiel, stikstof en koopkracht. Het vertrouwen in de politiek neemt af, de toon op sociale media verhardt en steeds meer mensen voelen zich geroepen zelf in te grijpen.

Dat is gevaarlijk, want het ondermijnt het fundament van de rechtsstaat. Als burgers zelf besluiten hoe ze ingrijpen, ontstaat er een grijs gebied waarin geweld normaler wordt.

Het incident met de brandblusser kan daardoor een precedent scheppen: als één iemand dit doet, volgen er misschien meer.

Bekijk de video hier: