ShowbizzNet als haar vader José leeft Debbie De Cauwer (45) telkens helemaal op bij het aanhoren van de helikopters die de Gent-Wevelgem-karavaan volgen in haar achtertuin. Verder gaat de koersfascinatie van de volbloed punkster echter niet. In het West-Vlaamse Menen woont ze samen met beroepsaccordeonist Marino ‘Punk’ Bekaert (52) en hun vier kinderen Mirko (19), Igor (18), Romy (16) en Otto (14). Aan het begin van het Vlaams wielervoorjaar getuigt ze in Primo openhartig over het verlies van haar moeder en haar eigen strijd tegen het verschrikkelijke K-woord …

“In juli 2016 waren we met het hele gezin op reis in Kroatië”, begint Debbie moedig haar verhaal. “Daar voelde ik in de eerste week van onze drie weken lange vakantie een enorme knobbel in mijn linkerborst. Ik liet Marino ook even voelen en zag bij hem meteen het angstzweet uitbreken. De twijfel sloeg toe: meteen naar huis of toch blijven? Even goed was het niks, dus besloten we uiteindelijk om onze reis niet af te breken. Al mailde ik wel vanuit Kroatië naar mijn gynaecoloog om alvast een afspraak te maken zodat ik op 1 augustus meteen een mammografie kon ondergaan. Vooral met mijn voorgeschiedenis wilde ik geen enkel risico nemen.”

Mijn moeder is overleden aan lymfeklierkanker toen ik nog geen tien was, mijn tante heeft borstkanker gehad, mijn grootmoeder en –vader stierven destijds aan kanker. Onze familie leek lange tijd wel een kankerboom. Uiteindelijk bracht een punctie aan het licht dat ik wel degelijk borstkanker had. Het gezwel mat intussen 4,5 centimeter. Onder de vijf centimeter is de behandeling normaal borstbesparend, maar omdat ze altijd een beetje marge moeten nemen, bleek dat in mijn geval direct onbespreekbaar. Dat betekende dus een volledige amputatie van mijn linkerborst.

Ja, op zo’n moment valt de wereld op je kop natuurlijk. Vooral in het begin was de vertwijfeling nauwelijks te harden: wat staat me allemaal te wachten, hoe ver is de kanker al uitgezaaid enzovoort. Je wordt een beetje geleefd die eerste dagen. Het verlies van mijn eigen moeder indachtig zat ik vooral in met onze kinderen. Dat was mijn eerste gedachte: ik kan en ik mag mijn kinderen niet achterlaten. Toen ze allemaal tien geworden waren, heb ik dat zelfs letterlijk gedacht. ‘Allee, die kaap zijn ze toch al voorbij.’ Ook op mijn 32ste verjaardag, de leeftijd waarop mijn mama stierf, dacht ik daar direct aan. Al heb ik als kind nooit beseft dat ze kanker had. Ik ben ze nog in het ziekenhuis gaan bezoeken een paar dagen voor ze overleed. Toen zag ze al bijna niets meer … Ik wilde dat mijn kinderen niet aandoen.

Dat zal jouw moeder natuurlijk ook niet gewild hebben.

Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.

Ja, ik wil gratis onbeperkt toegang