10 november 2004. De moeder van kleuter Jansien Bosmans (2,5) uit Brecht doet aangifte van de verdwijning van haar dochtertje. Alain Remue zit diezelfde avond nog met de ouders rond de tafel om de hele dag te reconstrueren. Om in kaart te brengen hoe en waar het kindje precies verdwenen kon zijn. “Die vrouw heeft toen echt heel goed meegewerkt”, zegt hij. “Ze was het meisje even uit het oog verloren in de tuin en plots was ze weg.”
Maar de volgende dag vinden de speurders het kleine meisje terug in een vuilniszak, gedumpt langs het kanaal. Ze is vermoord met een nylonkous. “Eenzelfde vuilniszak als bij de ouders thuis”, zegt Remue. “Wat bleek? Die mama had het meisje vermoord. Dan stelde ik mezelf wel even in vraag. Hoe kon het dat wij dat niet hadden gemerkt? Maar die vrouw is later ontoerekeningsvatbaar verklaard. Volgens de psychiater was de plong gesprongen, zeg maar. Daardoor had ze dat zelf ook verdrongen. Maar het is wel een zaak geweest die me heeft geleerd dat je met alle scenario’s rekening moet houden. Zelfs als ze onwaarschijnlijk lijken.”
