Sonja gaat vlakbij een speeltuintje te keer, veel kinderen zijn er getuige van© Pixabay

Als Sonja ondanks een contactverbod haar kinderen wil zien, gaat het helemaal mis. Ze slaat de stiefmoeder van de tieners met een naaldhak in haar gezicht. Nu moet ze voor de rechter komen. Maar of ze dat ook doet?

In de wachtruimte van de rechtbank in Dordrecht staat de klok op 10:15 uur. Vijf minuten eerder had het proces tegen Sonja moeten beginnen. Maar de 36-jarige verdachte is in geen velden of wegen te bekennen. “Ik denk niet dat ze nog komt”, zegt een medewerkster van de jeugdbescherming, die zich bekommert om Sonja’s kinderen. “Jammer, want ik had haar graag weer eens gezien.”

Sonja blijkt een schuw type te zijn. Wie bij haar aanbelt in Rotterdam-Zuid, doet dat meestal vergeefs. De reclassering krijgt geen contact. En ook de postbode, die Sonja een aangetekende brief over het proces wil overhandigen, vangt bot. De verdachte is gescheiden en heeft schulden. Om het hoofd een beetje boven water te houden werkt ze als prostituee. Haar kinderen, die bij hun vader op Voorne-Putten wonen, mag ze alleen nog zien als er iemand van de jeugdbescherming bij is.

Maar daar heeft Sonja op 6 april j.l. maling aan. Ze belt aan op het adres waar de tieners wonen. De nieuwe vriendin van haar ex doet open en herinnert Sonja aan het contactverbod. Dat wordt niet gewaardeerd. De Rotterdamse ontploft.

In Opmerkelijke Zaken doet Ingrid Smits wekelijks verslag van een rechtszaak in de regio Rijnmond. Deze keer draait het bij de politierechter in Dordrecht om mishandeling. Om redenen van privacy is de naam van de verdachte gefingeerd.

Of de rechtszaak moet doorgaan nu de verdachte er niet is en ook geen advocaat heeft gestuurd? Dat is de eerste vraag, die in de rechtszaal beantwoord moet worden. De officier van justitie en de rechter zijn het snel eens. Het antwoord is: ja.

Wat er deze ochtend allemaal gewikt en gewogen wordt, blijft echter geen juridisch onderonsje. Want in de zaal zitten wel twee hulpverleners (van de jeugdbescherming en slachtofferhulp) en twee verslaggevers (AD en Rijnmond).

Snee in onderlip

De officier van justitie begint met het voorlezen van de aanklacht. De mentale en fysieke schade die Sonja heeft aangericht, is niet mals, stelt ze. “Mevrouw heeft het slachtoffer mishandeld door haar met een schoen in het gezicht te slaan. Ze heeft ook aan haar haren getrokken en haar in haar buik geschopt. Ze kreeg een tand door haar lip, had een snee in haar onderlip, een beurs gezicht en een dikke hand. Mevrouw eist hiervoor een schadevergoeding van 2330 euro en 50 cent. Een deel daarvan is voor de traumatherapie EMDR.”

Het woonhuis waar Sonja explodeerde, grenst aan een speeltuintje waar op dat moment veel kinderen waren. Dat de jonkies getuige zijn geweest van het geweld, noemt de officier ‘kwalijk’.

Heftig om te zien

Het was sowieso een hectische toestand in het overwegend rustige dorpje. Omwonenden die het gekrijs van de vrouwen hoorden, belden naar 112. Een kordate buurvrouw trok Sonja voordat de agenten ter plekke waren al bij het slachtoffer vandaan.

Sonja ging daarna totaal in de war op een bankje in de speeltuin zitten en prevelde wat voor zich uit. Ook dat was volgens de officier heftig om te zien. Bij de politie legde ze later uit wat voor haar de lont in het kruitvat was geweest: de stiefmoeder had haar ‘een stoephoer’ had genoemd. “Dat lag gevoelig”, staat droogjes genoteerd in het proces-verbaal.

De stiefmoeder heeft de woorden, die Sonja haar in de mond legde, steeds ontkend.

Cirkel van 500 meter

Omdat er geen verdachte en geen advocaat aanwezig zijn, gaat de rechtszaak in rap tempo. Al snel is het tijd voor de strafeis. “Ik denk dat mevrouw hulp nodig heeft”, zegt de officier van justitie over Sonja. “Maar het is de vraag of ze die wil accepteren. Ze reageert niet op brieven en het lukt de reclassering ook niet om met haar in gesprek te komen.”

“Ik kan hier nu een taakstraf eisen, maar ik denk dat ze daar psychisch niet toe in staat is. Daarom kom ik uit op een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee weken, met een proeftijd van twee jaar. Ook moet mevrouw een contact- en locatieverbod krijgen. Wat mij betreft geldt dat locatieverbod voor een cirkel van 500 meter om het huis.”

“Ik doe meteen uitspraak”, reageert de rechter.