Het gaat van kwaad naar erger met Remco Evenepoel in deze Tour de France. Een bijzonder hard oordeel na enkele dagen klimmen, maar zo gaat dat nu eenmaal in het Tour-landschap waar een renner zonder pardon met de realiteit wordt geconfronteerd. Maar wat is nu precies de oorzaak bij Evenepoel? Niemand die het weet? Wel, toch wel.

Het begon afgelopen donderdag in de rit richting Hautacam. Hoewel Evenepoel zich daar nog wonderbaarlijk goed herstelde, was het toch een teken aan de wand dat hij al vroeg moest lossen op de eerste noemenswaardige klim van deze Tour: de Col du Soulor. Het tijdsverlies bleef enigszins beperkt, maar het gevoel was allesbehalve goed.

Het was opnieuw zoeken naar een oorzaak. “Op de eerste klim was hij oververhit, denk ik. Maar ik weet het niet”, deed ploegleider Tom Steels een wilde gooi naar de waarheid. “In ieder geval begon hij daarna weer te cruisen. Hij reed een goede afdaling en behield zijn eigen tempo. Hij heeft eigenlijk een tijdrit van 50 kilometer gereden.”

Het geloof bleef door dat sterke laatste deel dus nog aanwezig bij Soudal Quick-Step, maar daags nadien kregen die de realiteit dan toch keihard tegen een aangezicht gesmeten. Evenepoel was een schim van zichzelf in de klimtijdrit naar de Peyragudes, en erger dan zijn tijdsverlies op Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard – de Deen haalde hem zelfs in – was het feit dat concurrenten voor plaats 3 veel sterker voor de dag kwamen.

“Mijn analyse? Dat weten jullie even goed als ik: het was slecht, gewoon echt slecht. na vijf minuten klimmen was het goede gevoel weg. Daarna was het gewoon overleven naar de finish.” Het was een gedesillusioneerde Evenepoel die enkele tellen na de tijdrit de pers te woord stond.

Andermaal: vanwaar deze ineenstorting, want zo kan het toch wel worden benoemd? Evenepoel gaf dan wel aan dat het voor geen meter liep, maar echt een oorzaak vinden, geen sprake van. Daags voordien had hij het zelf over ‘zware benen’. Voor de hand liggend, maar geen aanleiding richting een eventuele oplossing.

Die oplossing zal er deze Tour de France ook niet meer komen, of het Evenepoel nu lukt om het podium te halen of niet. Het is immers niet de eerste keer dat hij dit ervaart. Blijkbaar is er toch ergens een onderliggend probleem waar ze bij Quick-Step nog steeds niet het fijne van weten.

Er werd bij de ploeg wel opnieuw een reden aangegeven, maar het is toch in het duister tasten. “Hij was niet goed hersteld van de Dauphiné en had moeite om zijn trainingen te doen. Daarin hebben we moeten bijsturen met extra rust. Hij had moeite met de intensiteit en dan weet je dat het niet de ideale aanloop was”, aldus trainer Koen Pelgrim.

Die pollenallergie waar hij in de Dauphiné last van had, de verstikkende hitte in Frankrijk, geen ideale opbouw in de weken voorafgaand aan de Tour, allemaal kleine deeltjes in het verhaal. Maar de echte waarheid, die moeten we enkele maanden geleden al gaan zoeken. En het is ook niet meer dan logisch.

Dan verwijzen we uiteraard naar zijn zware valpartij in december waar opnieuw een wekenlang herstel aan te pas kwam. Om in de Tour in opperbeste vorm te kunnen zijn – zeker met het verwachtingspatroon van Evenepoel – was deze tegenslag allesbepalend. 

De tweevoudige olympische kampioen zit dan ook niet op het niveau van vorig jaar, laat staan dat hij beter is geworden. De stappen die hij afgelopen winter voorwaarts had moeten zetten, werden stappen achteruit. Het verhaal dat we nu krijgen, is daar nog steeds een gevolg van.