Elke zaterdagavond houden steeds meer Israëliërs een stil protest in Tel Aviv waarbij ze foto’s van gedode Palestijnse kinderen tonen, vergezeld van elektrische kaarsjes. Dit initiatief, dat aan het begin van de oorlog weinig steun kreeg, groeit inmiddels uit tot een betekenisvolle manifestatie binnen een kleine maar groeiende groep die aandacht probeert te vragen voor het Palestijnse leed in Gaza. Terwijl een andere groep luidruchtig eist dat gijzelaars terugkeren, richten deze stille demonstranten zich op het confronteert van het geweld en onrecht jegens Palestijnse kinderen. Daniël, een deelnemer, benadrukt dat het bewustzijn in Israël langzaam toeneemt, mede door buitenlandse berichtgeving die de gruwelijkheden in Gaza zichtbaar maakt.

Als reactie op dit Israëlische protest zijn in Gaza foto’s verschenen van Palestijnse activisten die afbeeldingen tonen van gedode Israëlische kinderen, waaronder de herkenbare broertjes Ariel en Kfir Bibas, die met hun moeder ontvoerd en later dood teruggebracht werden. Dit initiatief werd opgezet door het Gaza Jeugd Comité, een ngo die streeft naar vrede en coëxistentie. Medeoprichter Rami Aman benadrukt dat het niet gaat om het rechtvaardigen van geweld, maar om het doorbreken van het beeld dat Palestijnen geweld vieren en om erkenning van de menselijkheid van “de ander”.

Binnen Gaza zijn de reacties op deze campagne gemengd maar overwegend positief; vooral jongeren voelen zich hierdoor bemoedigd, terwijl anderen bang zijn voor represailles vanwege het uiten van vredesinitiatieven. Het gezamenlijke protest weerspiegelt een diep verlangen aan beide zijden naar erkenning van het lijden en het zoeken naar een menselijke verbinding temidden van het conflict.