3 mei 1996. Alain Remue is pas chef bij de Cel Vermiste Personen. Het moet zowat hun allereerste echte oproep geweest zijn: aan het Zennegat in Mechelen — waar verschillende waterlopen samenvloeien — is een peuter van twee jaar verdwenen. Liam Vanden Branden was bij zijn grootouders in de tuin aan het spelen met zijn broertje. Zijn tante slaat alarm als ze het jongetje plots niet meer vindt.

Zelfs na bijna 30 jaar is er nog steeds geen spoor van hem. Maar Alain Remue blijft al die tijd wel contact houden met de ouders. In die mate zelfs dat de papa van Liam een vriend wordt. “Hij heeft zijn theorie: volgens hem is Liam ontvoerd door iemand die zelf geen kinderen kon krijgen. Dan zegt hij: ‘Ge gaat dat zien, vroeg of laat staat hij voor onze deur.’ Ik hoop dat hij gelijk heeft, want ik zou Liam ook graag leren kennen. Maar dat is volgens mij de versie van een vader die blijft hopen dat zijn kind nog ergens leeft. Begrijpelijk natuurlijk. Ik vrees dat ik als speurder realistisch ben. Volgens mij is Liam in het water beland. Of we hem ooit nog gaan vinden? Geen idee. Als ik iéts geleerd heb in al die jaren, dan is het wel om nooit ‘nooit’te zeggen.”

De Cel Vermiste Personen bestaat exact 30 jaar. Al even lang staat Alain Remue (65) er aan het hoofd. Maar de verjaardag van ‘zijn’ cel betekent meteen ook zijn pensioen. Elk jaar ging hij op zoek naar meer dan duizend vermiste personen. In de HLN-podcast ‘Vermist’blikt hij terug op zijn carrière.Blijf op de hoogteMomenteel heeft u geen permissie gegeven om notificaties te ontvangen. Klikhiervoor een popup met meer informatie.Krijg een melding bij belangrijke berichten overBreaking nieuws.