Schutter en slachtoffer kenden elkaar goed, ze waren als vrienden opgegroeid in Rotterdam-Kralingen. Op 29 maart 2024 schiet Issam B. zijn vroegere vriend dood. Het is het verhaal van een conflict in de drugswereld, waarbij angst en bedreiging de boventoon voeren.

Issam zegt dat die 29e maart voor hem begon “als een normale werkdag”. Werk, dat is in zijn geval crack rondbrengen bij klanten. De 24-jarige Rotterdammer is een tijdje geleden voor zichzelf begonnen, nadat hij eerst onder de vleugels van twee anderen opereerde. “Ik ga solo, weg van die boys.”

Dat wordt hem niet in dank afgenomen. Een van zijn voormalige bazen verwijt Issam dat hij klanten van hem had afgepakt. Dat zou hebben geleid tot oplopende spanningen en bedreigingen.

Trackers

Volgens Issam B. waren er gps-trackers onder zijn auto geplaatst, is de auto een keer gestolen en stonden er een andere keer jongens met vuurwapens voor de deur. Ze zouden via zijn neefje hebben aangekondigd dat er een cobra zou worden geplaatst voor zijn deur.

Dat neefje is bij hem op 29 maart 2024. Hij vertelt de jongen weg te gaan en dan ziet hij in zijn achteruitkijkspiegel dat het neefje in een auto wordt gesleurd. Issam stapt uit, hurkt tussen geparkeerde auto’s en schiet. “Ik wilde op de banden mikken, zodat de auto zou stoppen.”

Glock

Dat wapen, een Glock, had hij toevallig die dag gekocht voor 2500 euro. “Ik voelde me bedreigd en wilde me kunnen verdedigen.” In de Rotterdamse rechtszaal zegt hij tegen de rechter dat hij nog nooit eerder had geschoten.

Hij vuurt twee kogels af. De eerste belandt op de motorkap, de tweede gaat door het half openstaande raam naar binnen, door de pols en het hoofd van de bijrijder: de voormalige vriend van Issam, die hij kent uit zijn tienerjaren. De 22-jarige man overlijdt kort erna in het ziekenhuis.

Deze tweede kogel raakt ook nog de bestuurder in zijn knie. Dit slachtoffer is een van de vroegere bazen van Issam. De man met wie hij een conflict zou hebben over drugsklanten. “Het is uit de hand gelopen om niks”, zo verklaart de verdachte bij de politie.

Schuldig

In de rechtszaal zegt hij vooral zich heel schuldig te voelen. “Ik denk er elke dag aan wat ik heb aangericht. Het was nooit de bedoeling iemand te raken. Ik vraag de familie om vergiffenis.” Hij wijt het schieten aan de paniek en paranoia die zich gaandeweg meester van hem hadden gemaakt. “Ik was constant alert, ’s nachts lag ik wakker.”

Voor advocaat Juriaan de Vries moet die angst een grote rol spelen bij het beoordelen van de verdachte: was het misschien zelfverdediging? Of was het schieten in ieder geval begrijpelijk na alle opgelopen spanningen?

Levensbedreigend

“Client was heel bang, het voelde als levensbedreigend. Hij wist dat de mannen in de auto over vuurwapens konden beschikken. En ze hielden zijn neefje vast, die moest hij zien te redden.” De advocaat vraagt om ‘ontslag van alle rechtsvervolging’, wat betekent dat Issam B. geen straf moet krijgen.

De officier van justitie ziet dat anders: Issam zelf werd op dat moment niet direct bedreigd of aangevallen. “Deze zaak illustreert nog eens dat drugscriminaliteit en vuurwapenbezit hand in hand gaan.” Eis: een celstraf van dertien jaar.

De officier zegt het ongemakkelijk te vinden naar de nabestaanden toe, maar ontkomt er niet aan het te vermelden: het 22-jarige slachtoffer lijkt te hebben gehandeld in vuurwapens en zou de man zijn geweest van de gps-trackers.

Hulpverleners buigen zich over het slachtoffer.© MediaTV

Verdriet

De zussen van het slachtoffer vertellen in de rechtszaal over hun immense verdriet. “Mijn leven is op 29 maart 2024 gestopt. Ik ben óp. Onze moeder kan er sinds kort maar een heel klein beetje over praten.” Tegen de verdachte: “Mijn broer is nu op een betere plek dan jij die hier elke dag aan moet denken.”

De rechter in Rotterdam doet op 14 oktober uitspraak.