fkomstig uit een arm gezin uit Rotterdam wist Joke Bruijs (1952-2025) zich toen ze nog een prille tiener was gestaag op te werken tot een van de meest hardwerkende en succesvolle vrouwen uit de Nederlandse amusementswereld. Ze was van veel markten thuis: zingen, dansen, cabaret, film- en televisierollen, vooral als comédienne, zoals in de nostalgische reeks Toen was geluk heel gewoon. „Ik was een lekker wijf, maar ik kon ook wat.”
Joke Bruijs liet zich niet kisten door opdringerige mannen: ‘Ik was een lekker wijf, maar ik kon ook wat’
1952-2025
Afkomstig uit een arm gezin uit Rotterdam wist Joke Bruijs (1952-2025) zich toen ze nog een prille tiener was gestaag op te werken tot een van de meest hardwerkende en succesvolle vrouwen uit de Nederlandse amusementswereld. Ze was van veel markten thuis: zingen, dansen, cabaret, film- en televisierollen, vooral als comédienne, zoals in de nostalgische reeks Toen was geluk heel gewoon. „Ik was een lekker wijf, maar ik kon ook wat.”
Joke Bruijs overleden: Enkele momenten uit haar carrière
Op heel jonge leeftijd wist Joke Bruijs wat ze later wilde worden. „Ik kon amper praten, maar toen als peuter wist ik dat ik later zangeres zou worden.” Die droom werd al heel snel realiteit.
Op haar dertiende zong Joke al in bandjes zoals The Spitfires. Twee jaar later was ze vast lid van het Vara-dansorkest. Daarna volgden cabaretvoorstellingen met Jan Blaaser, Don Quishocking en De Mounties. Ze werkte veel samen met haar eerste echtgenoot Gerard Cox, vooral in de komische serie Toen was geluk heel gewoon waarvan 227 afleveringen zijn gemaakt. De populaire reeks werd bekroond met de Gouden Televizier-Ring.
Amper steun vanuit thuis
Dat Bruijs het zo ver heeft geschopt, heeft alles te maken met haar doorzettingsvermogen. Thuis kreeg ze amper steun om zich te ontwikkelen. Haar vader werkte in de haven, tobde met een drankprobleem en had meer oog voor haar broers. „Ik hing erbij.”
Muziek was er wel thuis, aangezien haar vader als jongeling in een band met smartlappenkoning Johnny Hoes had opgetreden. De prille Joke moest knokken voor haar plaatsje in het gezin en om haar wil door te zetten om zangeres te worden. Muziek werd er thuis veel gedraaid, vooral jazz met Count Basie en Ella Fitzgerald.
Mannen drongen zich op
Al snel werden ook haar komische talenten ontdekt, toen ze eenmaal in de showwereld belandde. Bij The Mounties werd ze vaak als het typetje van de blonde seksbom gebruikt. „De mensen dachten ook vaak dat ik dom was.” Mannen drongen zich ook aan haar op.
Terugblikkend op haar leven zei ze daarover op 64-jarige leeftijd in Margriet: „Je moest van goeden huize komen om mij te versieren. Opdringerige producenten die wilden vozen stuurde ik het bos in. Ik was tegen mannen opgewassen. Als ik hiermee had ingestemd, had ik niet meer geweten waarom ik een bepaalde opdracht had gekregen. Ik was een lekker wijf, maar ik kon ook wat.”
Van de terugkerende grappen in Voetbal Inside waarin gesuggereerd werd dat zij een verhouding met ex-Feyenoorder Jan Boskamp had gehad, was zij niet bepaald gediend.
Gerard Cox
Bepalend voor het verdere verloop van haar carrière waren haar ontmoetingen met Gerard Cox. Zij leerde hem kennen bij het Tros-programma Op losse groeven. Cox was 33, zij 21. Er ontstond vrij snel een vaste relatie die veertien jaar zou duren. Ook na hun scheiding – ‘hij vond het misschien te vermoeiend met mij’ – bleven ze vriendschappelijk met elkaar omgaan.
Ze werkten decennialang samen als kibbelend, Rotterdams echtpaar in de nostalgische serie Toen was geluk heel gewoon. De chemie tussen de twee was zeker een van de verklaringen voor het immense succes van deze reeks. Het volkse karakter van de afleveringen deed Bruijs ook soms denken aan haar eigen afkomst.
Tot op latere leeftijd bleven Cox en Bruijs samenwerken. Ook in haar laatste film Casa Coco troffen ze elkaar weer. Cox speelde weer de klassieke brompot die op Bonaire een vergeten jeugdliefde bij toeval ontmoet, Pleun, die ter plekke een pension voor bevriende Rotterdammers runt. De wisselwerking tussen de beide acteurs spatte nog steeds van het doek af.
Expres geen kinderen
Gedurende haar carrière heeft Bruijs dikwijls bewezen dat zij een bikkel was die altijd door wilde werken. Na een borstkankeroperatie stond zij naar eigen zeggen de volgende avond gewoon weer in het theater. Tijd voor eigen kinderen heeft zij ondanks haar drie huwelijken nooit gehad.
Het was een bewuste keuze, omdat het werk altijd voorging. Verwijten dat dit een egoïstische beslissing was, wees zij resoluut van de hand. „Het zou pas egoïstisch zijn geweest als ik met dit beroep kinderen had genomen. Die zouden daar zeker onder geleden hebben.”
Drie jaar geleden maakte Bruijs bekend dat zij aan een progressieve vorm van Parkinson lijdt. In Mezza liet Gerard Cox onlangs weten: ,,Ze kan niet goed meer praten, ziet steeds slechter en dan viel ze ook nog van de trap. Het is allemaal heel erg.”
De cabaretier verklaarde regelmatig bij zijn ex op bezoek te gaan. Bruijs kampte met geheugenverlies. Cox zong oude liedjes voor haar. „Ze weet de tekst nog precies. Dat is heel bijzonder.’’ Gerard Cox overleed zelf afgelopen week op 85-jarige leeftijd.
