Hij is nog altijd een levend monument in de Belgische sportwereld, maar achter de legende van Eddy Merckx schuilt vandaag een broze man. Op 17 juni viert hij zijn 80ste verjaardag, een mijlpaal die hij bereikt met een steeds kwetsbaarder lichaam. De grootste wielrenner aller tijden spreekt in Het Nieuwsblad openhartig over zijn aftakelende gezondheid – en het beeld dat hij schetst, is niet rooskleurig.
De Kampioen van Weleer die ooit moeiteloos zijn kilometers op de fiets afmaalde, moet zich vandaag vasthouden aan muren om ‘s nachts naar het toilet te strompelen. “Op mijn 78ste was ik nog goed”, zegt Merckx. “Het verschil met twee jaar geleden is groot.”
De fysieke achteruitgang begon met een operatie aan zijn darmen, maar vooral een valpartij eind vorig jaar heeft het tij definitief doen keren. Merckx brak daarbij zijn heup en kreeg een prothese. Maar die bracht meer ellende dan verlichting.
“In maart vorig jaar ben ik geopereerd aan mijn darmen, dan die heup, ik heb een serieuze klop gekregen”, vertelt hij. De prothese zorgde voor ondraaglijke pijnen. “Als ik ’s nachts naar het toilet ging, moest ik mij vasthouden van de pijn, alsof ik door mijn benen ging zakken.” Tot overmaat van ramp wilden de artsen hem in eerste instantie niet geloven. “Drie maanden en twaalf dagen heb ik écht afgezien.”
Uiteindelijk werd Merckx op 22 maart opnieuw geopereerd. “Pas toen ik de 23ste wakker kwam, kon ik weer wat op mijn benen steunen.” Het was een cruciale ingreep, maar de problemen zijn nog lang niet voorbij.
Ook zijn bekken en rug blijven een bron van pijn. Dat is al zo sinds zijn zware val op de piste in Blois in 1969. “Na Blois hebben ze Eddy Merckx nooit meer zien klimmen als voordien,” zegt hij daar vandaag over. De gevolgen van die ene crash reiken dus decennialang door.
Alsof dat alles nog niet genoeg is, kreeg de wielerlegende recent ook te maken met een huidbacterie. “Er zijn opnieuw complicaties gekomen. Ik heb intussen alweer twee keer in het ziekenhuis gelegen, en ik blijk nu een huidbacterie te hebben”, klinkt het. De infectie verplicht hem tot een zware antibioticakuur: 2.700 milligram per dag, twaalf weken lang. “Ik heb eens zitten tellen: op 18 juli ben ik ervan af.”
De timing is bitter. Net op het moment dat hij zijn 80ste verjaardag zou moeten vieren, lijkt het lichaam hem steeds meer in de steek te laten. Toch probeert Merckx niet te klagen. Hij is geen man van sentiment, maar van nuchtere vaststelling: “Vervelend. Maar niks aan te doen.”
Ondanks alles blijft de bewondering voor Merckx onverminderd groot. Bij de koninklijke audiëntie die hij vorige week kreeg van Koning Filip straalde hij, al was het met een fragielere blik dan voorheen.
Edit
