Zaterdag veranderde de industriële vlakte bij Rotterdam plotseling in het toneel van een fel protest. Terwijl containers als blokkendozen werden gestapeld en treinen met zwart goud voortdenderden, ketenden tientallen klimaatactivisten zichzelf vast aan het goederenspoor. Deze locatie – de Tweede Maasvlakte – is geen willekeurige plek. Volgens actievoerders van Extinction Rebellion vervoert dit specifieke spoor namelijk het merendeel van alle kolen die richting Duitsland vertrekken. En laat kolen nou net het zwarte schaap zijn in de discussie over klimaatverandering.
De demonstranten, een groep van ongeveer veertig man, lieten zich niet zomaar wegsturen. Ze zaten muurvast aan het spoor, sommigen letterlijk verankerd met ijzeren buizen. Op sociale media circuleerden binnen de kortste keren video’s waarin te zien was hoe de politie weinig geduld had met de actievoerders. Zonder al te veel omhaal werden mensen van het spoor verwijderd, soms op een manier die vragen oproept over proportionaliteit en aanpak.Voor de gemiddelde toeschouwer kan het allemaal wat overdreven aanvoelen: jezelf vastketenen aan een goederenspoor tussen de zeecontainers en industriële installaties. Toch is de keuze van Extinction Rebellion allesbehalve impulsief. Volgens hun eigen verklaring willen ze hiermee de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen op een drastische manier aan de kaak stellen. Nederland blijft, ondanks klimaatdoelstellingen, grootschalig kolen exporteren. En dát is precies waar het hen om te doen is.
Wat vooral opvalt, is hoe snel dit protest viraal ging op TikTok. Binnen enkele uren waren beelden van schreeuwende actievoerders, politieagenten in actie en verbijsterde machinisten trending. De online meningen zijn zoals altijd verdeeld. Sommigen noemen de actie moedig en noodzakelijk, anderen vinden het naïef en onverantwoord. Eén ding is zeker: het onderwerp leeft – óók onder jongeren die normaliter niet wakker liggen van kolentreinen of de Tweede Maasvlakte.Extinction Rebellion is inmiddels een bekende naam in Nederland. Hun acties zijn vaak fel, zichtbaar en strategisch goed gekozen. Of het nu de A12 is of het spoor bij de haven, ze zoeken doelbewust naar plekken die symbolisch én praktisch impactvol zijn. Toch zorgt die aanpak ook voor steeds meer kritiek. Er zijn mensen die vinden dat ze hun doel voorbij schieten en eerder overlast veroorzaken dan bewustzijn. De discussie over hun methodes is daarmee net zo fel als het debat over klimaatbeleid zelf.
Voormannendie dagelijks scrollen door het nieuws of TikTok, is het lastig om géén mening te vormen over dit soort acties. Je ziet de beelden, leest de commentaren, en moet jezelf afvragen: wat vind ik hier nou echt van? Gaat dit te ver? Of is dit juist de manier om dingen in beweging te krijgen in een tijd waarin beleidsmakers traag lijken te reageren?De politie liet zaterdag weinig ruimte voor discussie. Hun optreden was kordaat en meedogenloos. Waar ze normaal misschien nog met activisten in gesprek gaan, was het nu vooral een kwestie van wegwezen. Binnen korte tijd was het spoor weer vrij. Ook dat roept vragen op: hoe ver mag de politie gaan bij dit soort protesten? En waar ligt de grens tussen recht op demonstratie en gevaarlijke obstructie?Wat deze actie vooral blootlegt, is hoe complex de energietransitie werkelijk is. Iedereen wil een duurzamer Nederland, maar niemand wil de nadelen voelen. De kolentreinen blijven rijden zolang de vraag blijft bestaan – en die komt niet alleen van Nederland. Duitsland, met al zijn klimaatambities, haalt nog steeds grote hoeveelheden steenkool uit onze havens. Zolang dat zo blijft, zal de spanning tussen idealisme en realiteit aanhouden.
Kijk hier:
