Volgens P. wilde ze haar kind niet doden. Ze vertelde dat het voelde alsof ze “onder hypnose” was en in een trance handelde. “Ik nam hem in mijn armen en zei: de tijd is gekomen, Marwan. Ik gaf hem heel veel kusjes en toen liet ik hem vliegen. Ik zei: vlieg op als een vlinder,” aldus P. in de rechtszaal. Ook vertelde ze de rechtbank dat ze was gestopt met het slikken van haar medicijnen tegen depressie.

De kleuter werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht, waar onder meer een klaplong werd vastgesteld. Enkele dagen later mocht hij alweer naar huis, al werd hij niet teruggeplaatst bij zijn moeder, maar opgevangen in een pleeggezin.

Ontoerekeningsvatbaar

Uit psychologisch onderzoek blijkt dat P. lijdt aan schizofrenie, posttraumatische stressstoornis en een verslaving aan alcohol en drugs. Deskundigen stellen dat ze volledig ontoerekeningsvatbaar was tijdens het incident.

Volgens de officier van justitie handelde P. volledig onder invloed van haar stoornissen. Dat zou betekenen dat ze het feit wel heeft gepleegd, maar daarvoor niet strafbaar is. “Een vrouw met twee gezichten”, zo beschreef de officier de verdachte. “Ze kon op enig moment flink doordraaien, maar ze was ondanks dat gedrag goed voor haar zoontje.”

De advocaat van de vrouw had ingezet op vrijspraak. “Wie vluchtig de krantenkoppen leest, zou het beeld kunnen krijgen dat mevrouw een monster is”, zei de advocaat van P. “Een moeder die haar eigen kind van het balkon gooit, wie doet dat nou? Maar ik kan u verzekeren dat niets minder waar is.” Als de rechtbank haar toch schuldig zou verklaren, dan pleitte hij ook voor de tbs met voorwaarden, een vorm van behandeling waarbij P. niet gedwongen wordt opgenomen in een kliniek.